Ah! Elbetteki gözümün nuru sevgili hikayemden bahsetmezsem olmaz. Wattpad'de sömestr tatilinde bir hikaye yazmayı planlıyorum. Bunun için araştırmalarıma çoktan başladım. Ama yazmak istediğim hikayeyi blogumda da yayımlamayı planlıyorum, hem böylece buralarda boş kalmamış olur. Başlayalım bakalım. Öncelikle hikayeye wattpad'den bakmak isteyen olur belki diye linkini yayımlıyorum, çünkü aynı anda burda yayımlamayabilirim.
https://www.wattpad.com/story/52222798-kurt-ile-sahip
Destanlara inanır mısınız? Hani şu upuzun halk söyleşileri olan gerçek ve yapma diye ayrılan destanlardan bahsediyorum. 21. Yüzyılda destanların halkların uydurmalarında daha fazlası olabileceğine inanan çıkmaz herhalde. Ama durun bir dakika! Peki ya içlerinde gerçekten bir ihtimal doğruluk payı varsa?
17 yaşındaki Pelin Eray’ın hayattan tek istediği şey nefret ettiği lisesinden kimseye bulaşmadan mezun olabilmekti. Başarmak üzereydi de… Ta ki o gelene kadar… Peki ne yapmalıydı? Her şeyi kenara atıp kendini onun ürkütücü kollarına mı bırakmalı yoksa sessizce başına gelecekleri kabul mu etmeliydi? Bu labirentte kaybolmak üzere bile olsa tek bir gerçek tüm çıplaklığıyla ortadaydı. Bir daha hiçbir şey eskisi gibi olmayacaktı.
"Hayatta hep basit şeyleri istedim basit şeylerden zevk aldım. Bir kere de imkansız olduğu halde kavuştum diyebilseydim keşke." dedi.
"Aslında o kadar da imkansız değilim." dedim sessizce kendi sesimi ben bile duyamamıştım. Acı acı gülerek;
"İmkansız olan benim..." dedi.
Şimdilik hikayenin sadece tanıtım kısmını yazıyorum. :)